W dniach od 2 do 6 maja przebywałam w Universytecie Pablo de Olavide w Sewill. Pierwszego dnia dojechałam do UPO metrem wysiadając na przystanku metra, który nosił nazwę taką samą jak Universytet, czyli „Universidad Pablo de Olavide”. Na terenie kampusu UPO zlokalizowałam dobrze widoczne i umiejscowione w wielu miejscach tegoż kampusu plany (mapy) rozmieszczenia poszczególnych budynków uniwersyteckich wraz z informacją na temat jednostek organizacyjnych uczelni mających siedzibę w tychże budynkach. Dzięki temu od pierwszego dnia pobytu w Uniwersytecie bez pomocy innych osób odnalazłam Dział współpracy międzynarodowej oraz Depertamento de Derecho Privado, czyli Katedrę Prawa Prywatnego, do której miałam się zgłosić.
W UPO wszędzie dominują miejsca do siedzenia i spożywania posiłków zarówno dla studentów jak też pracowników. Od przenośnych ławek i stołów po możliwość rozłożenia własnych mat piknikowych lub koców na trawniku przed oknami władz uczelni.
W UPO zauważyłam bardzo przyjazną praktykę funkcjonowania administracji uczelnianej, polegającą nie tylko na niezamykaniu drzwi do pomieszczeń administracyjnych ale także bardzo jasnym komunikowaniu, i wszyscy, którzy chcą wejść mają to robić bez pukania.
Większość czasu spędziłam w bibliotece UPO, która ma otwarty dostęp do wszystkich zbiorów i system samodzielnego wypożyczania książek za pomocą czytnika kodów kreskowych (które są umieszczone na książkach) w połączeniu z czytnikiem legitymacji studenckich. Dzięki temu po godzinach pracy pracowników Biblioteki, Biblioteka ta nadal jest czynna do późnych godzin wieczornych (do godz. 21:00) i studenci mogą w niej przebywać i korzystać ze zbiorów a także samodzielnie wypożyczyć książki,
Odnośnie organizacji zajęć dydaktycznych to odbywały się one wyłącznie w formie stacjonarnej w siedzibie Uczelni. Proces prowadzenia zajęć we wszystkich formach dydaktycznych, proces dydaktyczny odbywa się jednocześnie w dwóch równoległych wymiarach. Poza fizyczną obecnością wykładowcy i studentów na zajęciach w Uczelni korzystają oni z systemu „Wirtualny kampus”, w którym znajdują się jeszcze przed rozpoczęciem semestru wszystkie prezentacje i inne materiały dydaktyczne niezbędne do zrealizowania danego przedmiotu w danej formie (np. skany źródeł prawa, skany wyroków sadowych, projekty, zadania itp.) przyporządkowane do poszczególnych jednostek dydaktycznych (godzin wykładów, ćwiczeń itd.) Dzięki temu student z góry wie co będzie omawiane na poszczególnych zajęciach w semestrze, a gdyby nie mógł w nich uczestniczyć będzie bazę do ustalenia tego co musi uzupełnić. Ponadto do każdej jednostki dydaktycznej są przypisane zadania/ćwiczenia/quizy itd., które student w tymże systemie zobowiązany jest wykonać po danych zajęciach najpóźniej do następnych zajęć. Wykładowca przed rozpoczęciem następnych zajęć sprawdza czy wszyscy studenci poprawnie rozwiązali zadania. Jeżeli zidentyfikuje niepoprawne rozwiązania to kolejne zajęcia rozpoczyna od wyjaśnienia jak dojść do poprawnego rozwiązania. Rozwiązanie to zapewnia faktyczną standaryzację kształcenia. Dzięki niemu treści różnych zajęć dydaktycznych nie powielają tych samych treści oraz łatwo zorientować się który wykładowca jakie zagadnienia faktycznie omawia na zajęciach. Studenci dzięki temu, że mogą przed zajęciami zapoznać się szczegółowo z tym co będzie prezentowane na zajęciach jak też z tym co będzie do zrobienia np. ćwiczeniach, najczęściej przychodzą na kolejne zajęcia z wyszukanymi niezbędnymi dodatkowymi informacjami. (np. w Bibliotece lub z Internetu) oraz mając listę pytań dotyczącą tego co jest dla nich niejasne lub trudne.
Po upływie formalnego okresu pobytu w UPO, pozostałam jeszcze kilka dni w Sevilli, dzięki czemu mogłam wziąć udział w organizowanym przez oraz Depertamento de Derecho Privado seminarium naukowym nt. recepcji prawa rzymskiego w państwach Europy środkowej i wschodniej. Po seminarium zaproszono mnie do udziału w zebraniu Katedry, które miało miejsce w uczelnianej stołówce.
Dzięki zdobytym doświadczeniom, będę orędownikiem implementacji analogicznych rozwiązań w SGSP w celu podwyższenia poziomu jakości kształcenia oraz polepszenia warunków pracy.
Anna Kociołek-Pęksa
